Η υποκειμενικότητα εμφανίζεται σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με το πως ερμηνεύει ένα αρχικό σενάριο ο κάθε δημιουργός ενώ στο δεύτερο επίπεδο εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο θεατής την συνολική αφήγηση, όταν αυτή διαρκώς επανατοποθετείται μέσα σε ένα νέο χωροχρόνο.
Για τους παραπάνω σκοπούς ένα αρχικό κείμενο της ιστορίας που επιλέχθηκε, προτάθηκε σε διαφορετικούς δημιουργούς να το ερμηνεύσουν σύμφωνα με την προσωπική τους αντίληψη και να το αποδώσουν μέσα από μία σειρά βίντεο. Με αυτόν τον τρόπο προέκυψε μία σειρά από διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ιστορίας τις οποίες ο θεατής, φωτίζοντας την οθόνη με ένα φακό, μπορεί να επιλέγει και να συνθέτει κατά την διάρκεια της προβολής του έργου μεταβάλλοντας το δυναμικά.
Το έργο δημιουργείται σε πραγματικό χρόνο και έχει τον χαρακτήρα ενός διαλόγου μεταξύ των διαφορετικών δημιουργών και των θεατών. Είναι ένα είδος κολλάζ απόψεων, αντιλήψεων, πολιτισμικών-γλωσσολογικών στοιχείων και βιντεογραφικών στυλ. Αμφισβητεί τον συμβατικό, συγκεντρωτικό ρόλο του δημιουργού στατικών και προκαθορισμένων έργων προτείνει έναν αποκεντρωμένο μοντέλο συλλογικής δημιουργίας δυναμικών έργων, μέσα από την συνεργασία και συμμετοχή δημιουργών και θεατών.
Η ιστορία που προτάθηκε έχει τίτλο «Serially Killed» (Κατά συρροή δολοφονημένος) και έχει γραφτεί από τον συγγραφέα και blogger old-bοy.blogspot.com. Διηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου κατακυριευμένου από την σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα του. Μια ιστορία για τον θάνατο, τη ζωή και τον κυκλικό της χαρακτήρα, το χάος, τους αριθμούς και τις ερμηνείες τους, τις ανθρώπινες αποφάσεις, τα επαναλαμβανόμενα λάθη και τις εμμονές.
Η ιδέα, η σύνθεση της εγκατάστασης και ο προγραμματισμός είναι της Κατερίνας Αντωνοπούλου
Η δημιουργία των βίντεο έγιναν από τους Jesus Coll, Απόστολο Νικολαϊδη, Κατερίνα Αντωνοπούλου, και αποσπάσματα των ταινιών/βίντεο: «Π» του Darren Aronofsky, “Six men get sick six times” του David Lynch και “Flying Puppet” του Nicolas Clauss. Η μουσική είναι του Merzbow (Rope in tears).
