Το έργο «Χαμένοι παράδεισοι» αποτελείται από τρεις προβολές βίντεο-πορτραίτων άγνωστων προσώπων καθώς και ένα λογοτεχνικό κείμενο εμπνευσμένο από τα ίδια τα βίντεο. Τα βίντεο-πορτραίτα συνοδεύονται ηχητικά από ηχογραφημένα αποσπάσματα του κειμένου. Με αυτό τον τρόπο η μνήμη επινοείται, αναδιαρθρώνεται και έρχεται στην επιφάνεια λυτρώνοντας για μερικά λεπτά τους κατόχους της, αφού όπως υποστηρίζει και ο Μαρσέλ Προύστ «… οι αληθινοί παράδεισοι είναι οι χαμένοι παράδεισοι … Μόνο όταν κάτι υπάρχει αποθηκευμένο στη μνήμη μας μπορεί να γυρίσει για μερικά δευτερόλεπτα μέσω της λησμονιάς και να μας κάνει να εισπνεύσουμε έναν άλλον αέρα, που είναι καθαρός και αμόλυντος, γιατί εκείνη τη στιγμή θα ζούμε ταυτόχρονα στο παρόν και στο παρελθόν, σε έναν τόπο χωρίς χρόνο άρα και χωρίς ανησυχία για το μέλλον και τον θάνατο.»
Στο συγκεκριμένο έργο οι «δανεικές φιγούρες» των αγνώστων αυτών ανθρώπων βιντεοσκοπούνται και αξιοποιούνται λογοτεχνικά για να μετατραπούν από καθημερινές και ασήμαντες σε σημαντικές. Οι ανύποπτοι άνθρωποι καταγράφονται σε έναν ενδιάμεσο χρόνο όπου οι απλές καθημερινές τους συνήθειες διεγείρουν αφηγηματικές διαστάσεις.
Η ομάδα FournosLab ασχολείται με την αφήγηση σε όλες της τις μορφές και την αξιοποίηση της στις Τέχνες. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με την διαδραστική αφήγηση σε όλα τα επίπεδα όπως το τεχνολογικό, το αισθητικό ή το φιλοσοφικό. Στα πλαίσια των Συναντήσεων για την Αφήγηση έχουν παρουσιαστεί στο Κέντρο Φούρνος δείγματα των παραπάνω αναζητήσεων με την μορφή Εικαστικών, Διαδραστικών, Θεατρικών και Μουσικών έργων καθώς και επιστημονικών και φιλοσοφικών «Αφηγήσεων». Μάνθος Σαντοριναίος
